شهادت امام جعفر صادق

شهادت امام جعفر صادق

شهادت امام جعفر صادق _ جعفر بن محمد امام جعفرصادق (ع) ششمین امام شیعیان است که بعد از پدرش امام باقر (ع)، ولی مسلمین شدند.
ایشان به مدت ۳۴ سال (۱۱۴ تا ۱۴۸ق) امامت شیعیان را بر عهده داشتند.
امام جعفر صادق در ۲۵ شوال به دستور شقی‌ترین فرد زمان منصور دوانقی به شهادت رسید. و خاک بقیع پیکر مطهر ایشان را در آغوش کشید.

امروز، جهان شیعه سیاه پوش داغ مردیست که بعد از رفتنتش گنجینه‌ای از علم و معرف از خود بجای گذاشت.
ای صادق آل عبا ! جان عاشقان و شیفتگان تو، در آتشی از ماتم می‌سوزد و شراره اش دنیا را می‌سوزاند.

لقب امام صادق (ع): آن حضرت القاب چندى داشت كه مشهورترین آنها صادق، صابر، فاضل و طاهر بود. از آنجا كه وى در بیان و گفتار راستگو بود، او را صادق خواندند.

آثاری از امام صادق (ع)

سخنان امام صادق علیه السلام سرشار از آموزه های عرفانی است؛ چنان‎که بسیاری از موضوعاتی که ایشان بیان فرموده، در روزگاران بعد، از سوی عارفان بزرگی چون خواجه عبدالله انصاری در کتاب های منازل السایرین و صد میدان؛ عزالدین محمود کاشانی در کتاب مصباح الهدایة و مفتاح الکفایه؛ ابوالقاسم قشیری در الرسالة القشیریه؛ خواجه نصیرالدین طوسی در اوصاف الاشراف تحریر شد.

همچنین، امام صادق علیه السلام، خود نیز افزون بر اینکه در کتاب مصباح الشریعه آشکارا از عارف و عرفان و معرفت سخن گفته، در پرداخت برخی موضوع‎های اخلاقی در این کتاب، چاشنی و رنگ معرفت و عرفان نیز به آن افزوده است.

نحوه شهادت امام صادق (ع)

ابن شهر آشوب در مناقب نوشته است. ابو جعفر منصور او را زهر خورانید، زیرا با کینه ای که منصور از او داشت و بیمی که از روی آوردن مردم بدو در دل وی راه یافته بود، آسوده نمی نشست.

ابن فضال روایت کند:

نزد ام حمیده رفتم تا او را به رحلت امام تعزیت دهم. گریست و من از گریه او به گریه در آمدم. پس گفت: اگر ابو عبد الله را هنگام مرگ می دیدی چیزی شگفت مشاهدت می کردی. چشم خود را گشود و گفت: هر کس را با من خویشاوندی دارد گرد آورید. همه را گرد آوردیم. بدانها نگریست و گفت: شفاعت ما به کسی نمی رسد که نماز را سبک بدارد.

کلینی به روایت خود از امام موسی بن جعفر روایت کند: من پدرم را در دو جامه شطوی کفن کردم که آن دو، جامه احرام او بود و در جامه ای از جامه هایش و عمامه ای که از علی بن الحسین بود برای آنکه آن را به چهل دینار خریده بود.

مسعودی در مروج الذهب می نویسد: در سال 148 هجری ده سال از خلافت منصور گذشته بود که ابو عبد الله جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب وفات یافت وی در قبرستان بقیع و در کنار پدر و جدش به خاک سپرده شد. به هنگام وفات 65 سال داشت.

 

برگرفته از سایت دلگرم و ایمنا

گردآوری روابط عمومی شرکت جهادبتن

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید